سیب حاوی آب و کربوهیدرات به نسبت 85:14 است. این کربوهیدرات ها شامل فیبر و قند (که عمدتاً فروکتوز است) می باشد. از فیبر، 100 گرم سیب حاوی 2.2 گرم فیبر کل (1.5 گرم نامحلول و 0.7 محلول) است.
سیب درختی صادراتی سرشار از ویتامین ها، به ویژه ویتامین C و ویتامین E، در کنار مواد معدنی و پلی فنول ها است. ماده معدنی غالب موجود در سیب پتاسیم است.
سیب را می توان به صورت میوه کامل یا محصولات سیب مانند آب سیب، سیب تخمیر شده و سرکه سیب مصرف کرد.
قابل ذکر است که آب سیب حاوی بیشترین میزان قند و محتوای پکتین و پلی فنل بالاتر از آب سیب شفاف است. با این حال، آب میوه حاوی پکتین و پلی فنیل کمتری در مقایسه با سیب کامل است.
یک محصول اضافی، تفاله سیب، محصول جانبی تولید آب سیب است. تفاله غنی از فیبر است و پلی‌فنل‌ها به دلیل گرایش رو به رشد در صنایع غذایی به بازیافت اجزای تولید، که قبلاً به عنوان ضایعات در نظر گرفته می‌شد، به طور فزاینده‌ای تولید می‌شود.
تقریباً 70 درصد از کل فیبر موجود در سیب نامحلول است که عمدتاً سلولز و همی سلولز است. 30 درصد باقیمانده فیبر محلول است که عمدتاً پکتین است.
پکتین یک پلی ساکارید پیچیده است که در دیواره سلولی گیاهان یافت می شود. پکتین ها نمی توانند در دستگاه گوارش فوقانی متابولیزه شوند و بنابراین نوعی مکمل پروبیوتیک برای میکروبیوتای روده فراهم می کنند.
اثرات مفید پکتین شامل کاهش کلسترول، کاهش جذب گلوکز و افزایش غلظت اسیدهای چرب زنجیره کوتاه (SCFAs) در دستگاه گوارش است.
علاوه بر این، ترکیبات فنلی می توانند هم به سلولز و هم به پکتین متصل شوند و پیوندهای اتر کووالانسی، کربن-کربن و استری را تشکیل دهند.
این پیوندهای کووالانسی امکان تشکیل فنولیک های نامحلول را فراهم می کند.
محتوای فیبر سیب ممکن است اثر ضد التهابی در بدن ایجاد کند. در یک متاآنالیز مطالعات مداخله انسانی، افزایش مصرف فیبر غذایی، کاهش سطح پروتئین واکنشی C (CRP) را نشانگر زیستی التهاب مزمن گزارش کرد.
علاوه بر این، تولید SCFAs در روده بزرگ، فاکتور هسته‌ای کاپا B (NF-kB) را مهار می‌کند، یک فاکتور رونویسی که در القای آنزیم پیش‌التهابی نقش دارد.
